Om de jonge lezertjes niet in verwarring te brengen zal ik het nu maar even de tijd rond de eindejaars-feesten noemen, waarover dit stukje gaat. Op het einde van het jaar deed zich een merkwaardig verschijnsel voor in het magazijn van een groot warenhuis met een breed assortiment speelgoed. Je kent dat wel spellen, puzzles, poppen en bouwsteentjes met elektronica. Allemaal voor jongeren van 8 tot 80 die elkaar in de laatste maand van het jaar de beste wensen van een cadeautje vergezeld laten gaan. Het merkwaardige verschijnsel bleek telkens als de voorraad opgenomen werd. De tellijsten toonden voortdurend tekorten. De baas vond dat het welletjes was en wilde de bekende speurneus Peter R. inschakelen, want hoe klein ook, misdaad mag niet lonen en moet bestreden worden. Met harde hand. De kwestie werd in een directie vergadering besproken en wat dacht je wat…

De afdeling marketing had de lijsten met de tekorten ook bekeken en het bleek dat de ontvreemde spullen precies overeenkwamen met de modetrend van dat jaar. Want het waren allemaal spullen die mensen graag wilden hebben en geen meuk die in de kasten verdween. Alles bij elkaar was de waarde van de ‘geleende’ voorraad een fractie van wat anders uitgegeven zou worden aan klant-onderzoek en advertentie kosten. Aldus kan er door niets te doen wederzijds voordeel behaald worden. Horen wat er leeft, is het oppikken van signalen.

Dat geldt toch ook voor olifantenpaadjes? Of is dat geen signaal?

Ook een olifantenpaadje is een signaal.

Want de kennis vanachter het bureau of vanaf de tekentafel kan wel eens botsen met de wijsheid van praktische gebruikers. Door het dagelijks gebruik kunnen slimme alternatieven gevonden worden en die slijten er dan in.

Dus alstublieft geen schrikhek plaatsen. En gevaar? Wat dacht je van een plotselinge haakse bocht aan het einde van het fietspad?

De vraag is dus: ga je deze ingesleten oplossingen verbieden of frustreren door grote schrikhekken te plaatsen, of gebruik je deze door de dagelijkse praktijk gevonden oplossing?

Zelfs als het tot onveilige situaties (in een 30 km zone?) zou leiden, dan is een olifantenpaadje een signaal dat de gekozen technische oplossing intuïtief niet goed aanvoelt. Daar kun je je voordeel mee doen.

Het fietsen op het voetpad langs een drukke weg is ook zo’n signaal.

 Jan Fondse

Open in print-vriendelijk formaat.