Hoe ga je om met normen die indruisen tegen ons besef van waarden, of met waarden die op gespannen voet staan met ons normbesef. Deze vraag is niet nieuw en daarom is er een systeem bedacht om in de praktijk deze dilemma’s te kunnen hanteren. De trias politica is bedacht door de Franse filosoof Charles baron de Montesquieu (1689-1775). Montesquieu was heel belangrijk voor de ontwikkeling van de rechtsstaat. Hij vond de vrijheid van de inwoners van een staat erg belangrijk, en hij zag in dat personen of organisaties met veel macht vaak misbruik maken van hun macht. Daarom kwam hij met het idee om de macht te verdelen. Het gevaar van machtsmisbruik lijkt dan minder groot.

In Nederland zijn dat achtereenvolgens: 1) de wetgevende macht die bestaat uit het parlement en de regering; 2) de uitvoerende macht die bestaat uit de regering; 3) de rechterlijke macht in Nederland bestaat uit de rechters en het Openbaar Ministerie (OM). 

Deze laatste, het OM, valt weer onder de verantwoordelijkheid van de minister van Veiligheid en Justitie. De minister geeft in grote lijnen aan hoe het OM moet werken.

Als het gaat om waarden en normen in de samenleving wordt dit systeem op de proef gesteld. Juist als er wrijving ontstaat tussen enerzijds bewegingen in de samenleving en anderzijds de politieke organisaties die wetgevend zijn in de Tweede Kamer, maar ook uitvoerende macht hebben in de regering.

Dwars daardoorheen spelen politieke belangen, want (beroeps) politici zijn altijd bezig met het partij-belang en zijn altijd bezig met hun electorale verlies&winst rekening. Want verkiezingen of niet, peilingen gaan altijd door.

‘De staatssecretaris van Justitie en Veiligheid hoefde de Armeense kinderen Lili en Howick geen asielvergunning te verlenen.’ zo begint de toelichting op het hoger beroep dat de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid voerde tegen de eerdere uitspraak van de rechtbank Den Haag. (Ref ECRVS:2018:2815) Dus de uitkomst van de toetsing die in hoger beroep was gevraagd door de bewindspersoon was dus niet, zoals ten onrechte in de media verscheen, dat de kinderen uitgezet moesten worden, nee, de staatssecretaris hoefde geen asiel te verlenen, maar hij mocht het wel.

Zo wordt de rechtspraak dus een instituut om je (politiek) achter te verschuilen. Je kunt je afvragen wie hier mee gediend is.

Een paar weken geleden stelden alle monumenten hun deuren open. Het oudste en grootste monument van Diever was echter op zondag gesloten. Stel je voor, al die heidenen op zondag over de vloer. Gelukkig was ik er die zaterdag even en sprak iemand die een oud psalmboekje had gevonden met daarin in potlood mooie psalmteksten geschreven of onderstreept.

In de eeuwen der eeuwen zijn in de kerken deze teksten uit volle borst gezongen, zoals psalm 42: ‘Maar de HEER zal uitkomst geven, Hij, die ‘s daags Zijn gunst gebiedt;’ en verderop ook in psalm 68: ‘Hij kan, en wil, en zal in nood, zelfs bij het naad’ren van den dood, volkomen uitkomst geven’. Iedere zondag wordt aan het christelijk deel van de bevolking voorgehouden dat het ook gaat over de vreemd’ling die in uw stede woont. Met name zal dit vooral bij CDA-ers enigszins bekend in de oren moeten klinken.

Toch krijg ik nu sterk de indruk dat deze barmhartigheid, gerechtigheid en dit mededogen niet voor iedereen weggelegd is. Als ik de voorman van het CDA hoor spreken, begrijp ik niet dat er zo’n grote afstand is tussen de empathische woorden uit het oude psalmboek en de harde lijn van het CDA inzake het uitzetten van Lili en Howick of Susanna (11) en Dianna (8) uit Gilze. Zij worden toch ook bij hunne namen gekend ?

Of toch eigen (kerk)volk eerst ? Je zou haast denken dat hier de PVV rechts wordt ingehaald.

Jan Fondse

Open in print-vriendelijk formaat.