De wereld is toch veel overzichtelijker geworden nu de bevolking in duidelijk waarneembare groepen ingedeeld is. Er zijn kinderen, jongeren en ouderen. En bejaarden dan? Nou, dat waren de opa’s en oma’s van onze grootouders. Daar waren speciale huizen voor gebouwd, de bejaardenhuizen. Omdat er nu geen bejaarden meer zijn kunnen die bejaardenhuizen net zo goed gesloopt worden. En zo geschiedt het ook. Ook in de zorg zie je het; er is jeugdzorg en er is ouderenzorg. Volgens Henk Krol is het simpel: op alle 50 plussers maakt hij jacht, want dat zijn ouderen. Ook voor Youp ligt het simpel, maar dat ga ik hier niet uit leggen want daar wordt ik dan weer voor aangekeken. Dat is tegelijkertijd het ingewikkelde van deze tijd. Een onschuldig grapje of een ironische opmerking kan een spontane lach oproepen of een glazige blik waaruit een meewarig gevoel straalt die ouderdom, seniliteit en ‘die-heeft-z’n-beste-tijd-gehad’ voor het gemak maar even op één hoop geveegd wordt. In het ergste geval wordt je in elkaar geslagen omdat je iemand beledigd hebt door te lachen of juist niet te lachen. Het kan soms best ingewikkeld zijn..
Maar ik dwaal af. Dat kan trouwens als een symptoom worden uitgelegd.
We hadden het over de vergane glorie van bejaardenhuizen. Tegelijker tijd hoor je dat de verwachte levensduur van de komende generatie boven de honderd jaar zal liggen. Dus als je dan over de helft bent, de Henk Krol grens, dan val je volgens de nu gangbare indeling in de categorie ouderen. Bij het UWV en de afdeling personeelszaken (tegenwoordig eufemistisch ‘human resources’ genoemd) ligt de TGT-datum zo rond de 35 à 40 jaar. In een advertentie werd onlangs een baan als senior consultant aangeboden, waarbij meteen maar gesteld werd dat ruime ervaring vereist is en dat de maximum leeftijd 28 jaar is. Vanzelfsprekend wordt hiervoor een hogere beroepsopleiding en een academisch denkniveau vereist. Snapt u het, dan snap ik het. Zou dit de reden zijn dat de samenleving versneld vergrijst?
Wat zijn dat toch voor mensen die denken dat door het schetsen van een alternatieve werkelijkheid de wereld veranderd kan worden? Of beter gezegd, naar hun hand gezet kan worden. Sommigen spreken zelfs van maakbaarheid.
Maar ik dwaal weer af. Ik mag wel oppassen.
Wat je als oudere ook niet zo goed meer tussen de oren krijgt zijn nieuwe begrippen. Ik noem maar even zo iets als ‘participatiesamenleving’. Bestaat dat echt, of is dat per koninklijk decreet afgekondigd? Dan was KWA (koning Willem Alexander) zijn tijd vooruit. Nu schijnt dat schering en inslag te zijn. De werkelijkheid wordt per decreet verordineerd. Alleen weet niemand meer wat dat is: werkelijkheid, laat staan dè werkelijkheid. Dan zijn het niet alleen de bejaarden die zo nu en dan de weg volledig kwijt zijn. Gelukkig zijn er voor dolende geesten meestal mensen in de buurt die je dan weer op het juiste spoor zetten. Hoewel, als je heel erg de weg kwijt bent, dan laat je je niet meer met een natte vinger lijmen. Daar is dan gezag voor nodig. Het maakt niet uit of dat het gezag uitgestraald wordt door een blauw uniform of een witte dokters jas. Dan ben je met een zachte, maar resolute hand, weer naar huis te brengen. Zo lang mogelijk thuis blijven wonen. Maar wat is dat, zo lang mogelijk? Tot het voor je buren niet meer op te brengen is? Misschien moet er dan vanwege het participatiesamenlevingsideaal dan ook maar gelijk een blauw uniform of een witte doktersjas bij de buren aan de kapstok gehangen worden. Dan laat iedereen zich eerder de weg wijzen.
Of dwaal ik nu weer af?
We hadden het over de moderne tijd. Weet je wat ik helemaal onbegrijpelijk vind? Dat ze een senior consultant vragen van max. 28 jaar. Of had ik dat al gezegd? Misschien moeten we toch nog één bejaardenhuis open houden.
Jan Fondse