Over vergaderspelletjes

by Jan H. Fondse | 06/09/2018 09:56

Hoe voorkom je dat je indut tijdens een vergadering die maar duurt en duurt, waar iedereen haar of zijn zegje wil doen om te voorkomen dat je als nietszeggend overkomt en waar zinnen geformuleerd worden die ècht nergens over gaan en waar toch iedereen in zijn of haar waarde gelaten moet worden en er ruimte moet zijn dat ieder zijn of haar ding moet kunnen zeggen. Als u begrijpt wat ik bedoel. Juist ja, dit bedoel ik dus.

Vinden we het gek dat er zoveel tijd gaat zitten in vergaderen? En afsluitend zeggen we dan: We hebben hard gewerkt en er is inderdaad vooruitgang geboekt, we zijn lekker opgeschoten. Daarna krijg je het ritueel van het afspreken van de volgende vergadering; agenda’s trekken en kijken of we het nog ergens tussen de hockey-, de tennis- en de damclub kunnen prutsen. Als je dan bijna rond bent is er altijd wel iemand die net op die avond een verjaardag heeft, ja, die zijn belangrijk, vooral als het de achterneef van je vroegere buurman betreft.

Bij het schrijven van een column moet je, evenals bij vele vergaderingen, jezelf bij de les houden met de vraag: “waar ging dit ook alweer over?”. Oh, ja, vergaderspelletjes. Er bestaat een heel leuk spel dat je tijdens vergaderingen kunt spelen en dat tot oplettendheid noopt. Het is een soort bingo en is verkrijgbaar in verschillende versies: a) vage-taal-bingo; b) bullshitt bingo en c) lulkoekbingo. Je kunt deze spellen heel makkelijk zelf maken. Neem voor elke deelnemer aan de vergadering een briefje (A6-formaat) en schrijf daar de meest jeukende vergadertermen op. Tijdens het vergaderen let iedereen goed op en als je een term hoort die op je bingokaart staat, kruis je hem aan. Degene die als eerste de kaart vol heeft, gaat staan en roept luid en duidelijk: vage-taal, Bullshit, of Lulkoek, al naar gelang het type spel er wordt gespeeld.

Om spelers wat op gang te helpen zijn hier ter inspiratie wat van die vergadertermen: afhechten; het doel verbreden; gaten in schieten; hierop focussen; onder aan de streep; een stukje kwaliteit; out-of-the-box; even allemaal centraal; targets; je eigen ding doen; in je kracht zetten; helder; iets levelen; stukje inregelgebeuren; aantakken; bilateraal (afk bila); in de week leggen; iets tegen je aanhouden; iets over elkaar leggen; informatiestroom oppakken; hoe sta jij hierin; synergie; pitchen; input ophalen; draagvlak creëren … enzovoorts, enzovoort.

Maar wat is dat eigenlijk Bullshit of gewoonweg Lulkoek? Harry Frankfurt maakt een onderscheid tussen de bullshitter en de leugenaar. De leugenaar kent de waarheid, maar beweert iets anders. Een bullshitter heeft geen oog voor de waarheid. Hij is vooral bezig een goede indruk van zichzelf achter te laten. Feiten zijn voor de bullshitter alleen relevant als ze hem helpen om zijn gebrek aan kennis te verhullen.

Nog belangrijker is de vraag: ‘hoe gaan we hier mee om?’ Want dit soort taalgebruik neemt haast epidemische proporties aan. Als we ons onder het Anglo-Amerikaans bureaucratisch model uit willen wringen en terug willen naar het Rijnlands model van redelijk overleg, betrokkenheid en zelfstandig denken, is er maar één oplossing: de dialoog. De dialoog waar we elkaar in onze waarde laten en waar het niet om winnen gaat maar om het elkaar begrijpen. Waar de vraag belangrijker is dan het antwoord.

Welstaat, het programma rond de viering van 200 jaar bestaan van de Maatschappij van Weldadigheid, dat nu wordt ingevuld door voorstellingen van een theatergezelschap is een mooi begin. Voorstellingen kunnen geconsumeerd worden, maar als het vervolg van de viering een doorgaande dialoog wordt over de toekomstige inrichting van onze maatschappij, dan kunnen we de lulkoek en bullshit herkennen en achter ons laten. Dan kunnen er echte gesprekken ontstaan over maatschappelijke ontwikkelingen. Van onder af, zogezegd. De Welstaat-dialogen.

Jan Fondse

Source URL: https://www.dieverindialoog.nl/over-vergaderspelletjes/