Dat heb ik vast niet goed verstaan, dacht ik toen ik hoorde van de uitspraak van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden op 17 januari van 2017, over de toekenning van rompslompschade. Daarom maar even het vonnis erbij gepakt. Het voorgelegde geschil ging over de waardevermindering van onroerend goed ten gevolge een aardbeving na gaswinning. In eerste instantie was door de belanghebbende beroep aangetekend tegen de aanslag WOZ wegens die waardevermindering. Dit beroep was door de heffingsambtenaar als ongegrond afgewezen. Zowel de heffingsambtenaar WOZ als de belanghebbende hadden deze zaak daarna voorgelegd aan de rechtbank Noord-Nederland die de het bezwaar op de aanslag wegens waardevermindering gegrond verklaarde. Punt voor de belanghebbende dus.
In hoger beroep kwam het gerechtshof tot een ander oordeel dan de rechtbank en erkende niet alleen waardevermindering door gedeeltelijke vernietiging, maar stelde eveneens imagoschade en rompslompschade vast. De rompslompschade betrof al het (juridische) gedoe rond de aardbevingsschade. Punt voor belanghebbende dus.
Is het hek van de dam en kan nu bijvoorbeeld ook teleurstellingschade of ontgoochelingschade geclaimd worden? Of is dit een erkenning van de ellende die je overkomt doordat multinationals hun ongestoorde gang maar kunnen gaan zolang hun papierwerk maar op orde is? En hoe weet je dat, overigens? Wordt hiermee de grens getrokken van wat burgers aangedaan kan worden door het (multinationale) grootkapitaal, die een blik advocaten kunnen opentrekken ten laste van hun winsten en ten koste van burgers?

Het Duitse chemieconcern Bayer ging stevig omlaag op de beurs in Frankfurt na een nederlaag in een Amerikaanse zaak over de onkruidverdelger RoundUp. Beleggers vrezen schadeclaims die volgens een analist zouden kunnen oplopen tot 5 miljard dollar.
Een jury in San Francisco ging mee in de bewering van een man die stelde dat hij kanker heeft opgelopen door RoundUp, een merknaam van een bestrijdingsmiddel op basis van glyfosaat. De hoogte van de schadevergoeding voor de man is nog niet bekend, maar het oordeel maakt de weg vrij voor meer claims. Het is al de tweede zaak waarin RoundUp door de rechtbank als kankerverwekkend wordt aangemerkt. Toen moest Bayer 78 miljoen dollar betalen.
Glyfosaat wordt wereldwijd veel toegepast in de landbouw, vaak in combinatie met bewerkte zaden van Monsanto die ongevoelig zijn gemaakt voor het middel. De vergunning voor het gebruik van het omstreden middel werd in 2017 in de Europese Unie voor vijf jaar verlengd. Eerder deze maand werd in een Europese uitspraak nog bepaald dat vertrouwelijk onderzoek over glyfosaat openbaar gemaakt moet worden, ondanks bezwaren van Monsanto. Twee onderzoeken over de mogelijke kankerverwekkendheid van de omstreden onkruidverdelger glyfosaat moeten door de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA) openbaar worden gemaakt. Zij weten zich onder meer gesteund door onderzoek van het kankerinstituut IARC, dat in 2015 vaststelde dat glyfosaat – beter bekend onder de merknaam RoundUp – kankerverwekkend is.

En dan nog maar te zwijgen over die andere groep bestrijdingsmiddelen. Ook uit recente grote veldstudies blijkt nu: neonicotinoïden, de beruchte groep insecticiden, dragen wel degelijk bij aan de bijensterfte. ‘Toevallig’ kwamen deze testgegevens net na de Europese goedkeuring (voor 5 jaar) binnen. Ook dat stinkt.

Gewasbescherming? M’n hoela. Mooi hè, die marktwerking.

Jan Fondse

Open in print-vriendelijk formaat.