Over nep-argumenten

by Jan H. Fondse | 10/09/2016 09:13

De laatste tijd horen we zoveel over nep-dit en nep-dat dat het er op begint te lijken dat ons een nep-wereld aangepraat wordt. We zien door al het verbale geweld nauwelijks meer onderscheid tussen de hoge toon van brutale onzin, gladde babbels en geoefende, begaafde redenaars aan de ene kant en daar tegenover aan de andere kant de bevlogen visionairs, die almaar overschreeuwd worden. Die daarom niet gehoord worden en dus ook geen stemmen trekken. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de volgende redenering:

  1. De wereldvoorraden aan grondstoffen, waaronder voedsel, zijn beperkt.
  2. Er zijn teveel mensen in de wereld en iedereen weet dat de armste landen de hoogste geboortecijfers hebben.
  3. Het zijn de armen die de wereldvoedselvoorraden opeten.

Je voelt aan je water dat met deze redenering iets mis is; dat het nep is.  Dit is een soort redenering waarbij de aarde voorgesteld wordt als een reddingboot die al overvol is; er kan niemand meer bij. Als we meer mensen toelaten verdrinken we allemaal. Om dat te voorkomen moeten we degenen die ‘te veel’ zijn, niet meer redden.

En zo gaat die redenatie van kwaad tot erger, omdat niemand er tegenin gaat. Met pokémon spelletjes of leeg getwitter kom je er ook niet snel achter waarom al zulk soort geblaat nergens op slaat, behalve dan het verheerlijken van eigen ego’s. En al dat getwitter en getjilp overstemt de mensen met argumenten die wél hout snijden.

Volgens Unicef sterven er jaarlijks zo’n 15 miljoen kinderen door honger of door ziekten die veroorzaakt zijn door honger. Als je uitrekent hoeveel calorieën deze kinderen nodig hebben om overvloedig te kunnen eten, kom je op 3,6 miljoen ton graan. Natuurlijk zegt zo’n los getal je niets. Dat moet je in de context zien van de jaarproductie aan graan van 1.556 miljoen ton graan. Dus slechts 0,2% van de jaarproductie zou voldoende zijn om deze kinderen in leven te houden, overvloedig zelfs.

In Europese voedselpakhuizen ligt op kosten van de belastingbetalers ongeveer 17 miljoen ton graan opgeslagen. Het gaat hier om bedragen die meer zijn dan er aan directe ontwikkelingshulp wordt uitgegeven. Als het niet zo diep triest was, dan blijken in vergelijking hiermee de eerstgenoemde argumenten (a, b en c) toch gewoon belachelijk. Want 2% van de wereldgraanoogst is voldoende om een miljard ernstig ondervoede mensen dat onze aarde thans telt, een jaar lang ruim te voeden. Dit gebeurt niet, terwijl het hier toch om heel wat minder gaat dan er in de Verenigde Staten aan het vee wordt gevoerd. Met een bevolking die minder dan 6% is van de wereldbevolking gebruikt men daar 35% van de beschikbare grondstoffen van de wereld. Alleen het vee al vreet in de rijke landen ongeveer een derde op van de wereldgraan productie.

Meer dan een kwart van alle landbouwgrond in de derde wereld wordt alleen gebruikt om de rijke landen te voeden. Deze schandalige en tegenstrijdige feiten rond de hulpacties van de goede-doelen-industrie moeten in dit licht bezien worden. Terwijl de westerse noodhulp aan voedsel massaal naar Soedan stroomde, exporteerde dit land zijn eigen voedseloverschotten om geld te verdienen. Ook hun witte bonen, die als veevoer voor West-Europa verscheept werden.

Toch goed dat we een Partij voor de Dieren hebben.

Jan Fondse

Source URL: https://www.dieverindialoog.nl/over-nep-argumenten/