Over moeheid

by Jan H. Fondse | 29/02/2016 09:06

Zo langzamerhand zal bij iedereen wel de jaarlijkse aanslag OZB, Onroerend Zaak Belasting, in de bus liggen. We gaan er zo maar van uit dat die betaald moet worden, al dan niet in termijnen. De lokale overheid rekent er zelfs op, dat de gemeenschap dat geld zomaar ophoest. Maar waarom lijkt dat zo vanzelfsprekend, wat is de grond hiervoor? Dat is een maatschappelijk verdrag oftewel een sociaal contract. Vroeger tussen een vorst en zijn onderdanen, tegenwoordig tussen overheid en inwoners. Het gaat om een ruil, de inwoners geven rechten op zoals voor eigen rechter spelen en de overheid zal de zwakke tegen de sterke beschermen. Omgekeerd krijgt de overheid rechten, zoals het innen van belastingen met als tegenprestatie het rechtvaardig inzetten van deze middelen ten bate van haar inwoners. We vertrouwen de uitvoering van dit sociaal contract toe aan een overheid die we zelf kiezen. Pracht systeem.

Maar wat nu als die overheid ons niet meer vertrouwt, zoals bij monde van de VVD en CDA gezegd werd. Een onderbouwing voor het ontbreken van dit vertrouwen heb ik nog niet gehoord. Maar desondanks wel een drastisch besluit nemen klinkt als “eerst schieten, dan pas denken”. Bij de inwoners was het vertrouwen in de overheid toch al minimaal; het is nu echt weg. Daarom zullen we de volgende keer mensen in de raad moeten kiezen waar we wèl vertrouwen in hebben. Mensen die we goed kennen.

Het is in de geschiedenis ooit eerder voorgekomen dat wegens wanprestatie en wederzijds ontbrekend vertrouwen het sociaal contract is opgezegd: in 1581 is de Acte van Verlatinghe opgesteld en aan Philips II verstuurd. Direct daarop werd Alva hierheen gestuurd en hebben we 80 jaar herrie in de tent gehad. Het kostte een paar centen, maar we hebben toen wel gewonnen. Het begin van Nederland.

Zo drastisch hoeft het nu nog niet te gaan, maar we mogen en moeten wel onze contractspartner hierop aanspreken. De tijd van vage beloften en mooie praatjes is voorbij. Ook de trukendoos met breedsprakige verklaringen werkt niet meer. We trappen er niet meer in de betoogtrant “Dit is ons besluit, en daarin hebben wij gelijk. Dat wij gelijk hebben zal ik u nu uitleggen. (…)bladibla(…) Oh…, u bent het er niet mee eens, dan zal ik het u nog een keer uitleggen, (…)bladibla(…) ziet u wel hoe simpel het is? Oh, u bent het nog steeds niet eens. Dan is het zeker te hoog gegrepen voor u. Ik heb het nu twee keer uitgelegd, ik heb  wel belangrijker zaken te doen. Doei.”.

Eigenlijk word ik hier heel moe van, murw is misschien een beter woord. Vooral als je bedenkt dat een ingenieurs-bureau al jaren geleden renovatie afraadde. Is Alfred c.s. niet op een bij voorbaat kansloze missie gestuurd?

Jan Fondse

Source URL: https://www.dieverindialoog.nl/over-moeheid/