Over bubbellen

by Jan H. Fondse | 01/11/2016 15:58

In de week van de dialoog (begin november) is het thema ‘Verbinden maak het mee(r)’.  Een interessant thema, want het sluit naadloos aan bij de verleden maand gehouden week van de eenzaamheid. Vaak wordt gedacht dat eenzaamheid een typisch probleem onder ouderen is, maar het komt onder alle leeftijdsgroepen voor, ook jongeren. Eenzaamheid gaat veel dieper dan alleen-zijn of alleen-voelen. Het gaat over geen binding hebben, onverbonden zijn. Temidden van een menigte kun je je enorm eenzaam voelen, verloren zogezegd. Zelfs midden in een dorp kunnen mensen vereenzamen.

Na de afbrokkeling van de grote verhalen en hun waarheden wordt leegte ervaren. Deze leegte dreigt opgevuld te worden door lompheid, onverschilligheid en hebzucht. Tegelijkertijd ervaren we overvloed én onbehagen; het dikke-ik is welvarend én ontevreden. Maar ook heerst angst, want wie kunnen we na ‘Dieselgate’ en gesjoemel met vleesproducten nog vertrouwen? En de overheid? Die gaat openlijk stevig gearmd met de liberale markteconomie over straat. De markt die het allemaal wel zou regelen, maar die marktpartijen blijven groeien en macht verwerven, je zou hier zelfs van obese kunnen spreken.

Die ervaren leegte kun je ook anders benoemen. Je kunt zeggen dat er ruimte ontstaan is om zaken anders te gaan aanpakken. Want is het niet hoopvol dat nu de grenzen van maatschappelijke ontwikkeling in zicht komen, ervaren worden, dat meer en meer onvrede ontstaat met de richting en de snelheid van over elkaar heen buitelende gebeurtenissen? Sommigen benoemen die leegte als ‘los zand’, omdat die niet de hoop putten uit de ervaren ruimte die na ontspanning van de kramp door verzuiling ontstaan is. Het is wel zaak dat we die ruimte niet weer tot leegte laten verworden maar positief invullen door onderlinge verbindingen te leggen.

De pas verschenen dorpsvisie is een mooi begin om die ruimte te gaan invullen. De tijd is er rijp voor. Het is verheugend in de krant te lezen: ‘Op het gebied van bijvoorbeeld veiligheid, werkgelegenheid en gezondheidszorg wordt er met de inwoners samen naar oplossingen gezocht. Sommige gemeenten vinden die samenwerkingen niet ver genoeg gaan, omdat een traditionele gemeenteraad niet bij de praktijk aansluit. Ze willen burgers ook ín de raad een stem en invloed geven, buiten de verkiezingen om. “Die voorhoede-gemeenten lopen op dit moment tegen de grenzen van de Gemeentewet op, die zulke experimenten niet toestaat”, zoals ik in Trouw las. En verderop: “Daarom stellen wij Plasterk voor in de Gemeentewet een bepaling toe te voegen die met zoveel woorden zegt dat de wet voor een proef van een aantal jaar níet geldt voor een aantal gemeenten waarin politiek en bestuurlijk geëxperimenteerd mag worden.” Nu er dus openingen gloren, versterkt dit de hoop dat we de vrijgekomen ruimte samen kunnen invullen, niet met de overheid als tegenstander maar verbonden met de overheid. Wellicht is het dan ook mogelijk om te gaan werken met een dorpsbegroting of dat we ambities als een levensloopbestendig dorp waar kunnen maken. Dan kunnen dromen waar worden. Waar verantwoordelijkheid gedeeld wordt ontstaat verbondenheid.

Als we de leegte vullen met verbindingen ontstaat ruimte, mits we ieder in zijn/haar waarde laten. Daar moeten we maar eens over praten, een dialoog zogezegd. Want waar werkt dat beter dan in een dorp waar we elkaar kennen en waar we elkaar groeten? Elke groet is een eigenlijk ook een verbinding.

Ik hoop u aan de dialoogtafel te ontmoeten.

Jan Fondse

Source URL: https://www.dieverindialoog.nl/over-bubbellen/